24.2.15

Yeryuzundeki son iyi insan da gitti. Bizi hediyelerle simartmazdi, harclik verip guldurmezdi sadece severdi bizi. Masmavi gozlerinden tasardi sevgisi. Ya gulerdi ya aglardi. Her ugurlayisinda boncuk boncuk dokerdi gozyaslarini. Sessiz sakindi hep. Kimsenin arkasindan konusmaz kimseye kotu soz soylemezdi. Surekli calisirdi. Kendi isini kimseye yaptirmazdi. Kimsenin aklina gelmeyecek ama herkesin isini kolaylastiran seyler yapardi. Kucuk el radyosunu acar türkü dinlerdi bos kaldikca. Hicbiseye usenmezdi. Hicbirimizi yargilamazdi. Kedilerine hic kiyamazdi ve el fenerini yanindan hic eksik etmezdi. 87 yasinda uykusunda eli basinin altinda sessizce gitti. Gidisiyle bile kimseyi rahatsiz etmek istemedi. Hic gitmeyecegine inandigimiz kisiler vardir ya onlardandi iste. Hala koca aile algilayamiyoruz nasil gitti niye gitti. Canim dedem hepimiz oksuz kaldik. Allah cennette gostersin.

Butun dedelerimi dedem gibi sevdigim insanlari subatta kaybettim ben. Senden nefret ediyorum subat.

9.2.15

kendimenot#


istediğim hayat arkadaşı neydi kimdi? nasıl vasıflar yüklemiştim ona? önemli değil aslında. 
aynı kitapları okumuyor olmak, aynı müzikten hoşlanmıyor olmak, aynı diziye gülmemek, aynı filmi sevmemek aslında hiç önemli değil. 
farklı ve birlikte olmamıza rağmen birbirimizi engelleyip yargılamıyorsak, kendimize ait özel alanlarımız varsa, ben sevdiğim filmi arkadaşlarımla paylaşıp konuşabiliyorsam, o sevdiği müziği bana diretmiyorsa yine de herşeye rağmen birlikte yapmaktan keyif aldığımız şeyler varsa, hayat boyunca başımıza ne gelirse gelsin birbirimize güvenebileceğimizi biliyorsak, birlikte uyumaktan sevişmekten haz alıyorsak, kötü hissettiğimizde yüzümüzü güldürebiliyorsak hatta ona da gerek yok varlığını ve samimiyetini içimizde hissediyorsak gerisi bomboş.
tabi ki arkadaşım, tabi ki sevdiğim adam. ama yine de arkadaşlarım var, onlarla paylaştığım şeyler var. herkessin herşeyin yeri ayrı. 

çok fazla anlam ve görev yüklememek lazım. önemli hissettirdiklerim ve hissettiğim.

şimdilik böyle.