Yeryuzundeki son iyi insan da gitti. Bizi hediyelerle simartmazdi, harclik verip guldurmezdi sadece severdi bizi. Masmavi gozlerinden tasardi sevgisi. Ya gulerdi ya aglardi. Her ugurlayisinda boncuk boncuk dokerdi gozyaslarini. Sessiz sakindi hep. Kimsenin arkasindan konusmaz kimseye kotu soz soylemezdi. Surekli calisirdi. Kendi isini kimseye yaptirmazdi. Kimsenin aklina gelmeyecek ama herkesin isini kolaylastiran seyler yapardi. Kucuk el radyosunu acar türkü dinlerdi bos kaldikca. Hicbiseye usenmezdi. Hicbirimizi yargilamazdi. Kedilerine hic kiyamazdi ve el fenerini yanindan hic eksik etmezdi. 87 yasinda uykusunda eli basinin altinda sessizce gitti. Gidisiyle bile kimseyi rahatsiz etmek istemedi. Hic gitmeyecegine inandigimiz kisiler vardir ya onlardandi iste. Hala koca aile algilayamiyoruz nasil gitti niye gitti. Canim dedem hepimiz oksuz kaldik. Allah cennette gostersin.

Butun dedelerimi dedem gibi sevdigim insanlari subatta kaybettim ben. Senden nefret ediyorum subat.