kreşte şekerli yoğurt verirlerdi bize, öğle uykusundan sonra. bildiğin yoğurta bildiğin toz şekeri karıştırıp afiyetle yerdik onu, şeker çıtırdadıkça biz mutlu olurduk, yani sevmeyen bir kişi bile hatırlamıyorum. aradan yıllar geçti, kazık kadar insanlar olduk, unuttuk o tadı. hatta yoğurta şeker katmak şöyle dursun bu sefer çeşitli baharatlar ve hafif zeytinyağı sızdırıp yer olduk.
gavur icadı işte hep; en son kasım gibi falan finlandiya'da yedim öyle tatlı yoğurt, sabah kahvaltılarında gevreküstü yoğurtüstü aşağıdaki gibi meyvecikler yedik ayıptır sölemesi.
aa unuttum bak annemde pekmezle çok sever yoğurt yemeyi, fenada olmaz hani tadı denemeye değer. aslında böyle planlanmamıştı bu yazı ama laf lafı açtı işte. son olarak babamla favorimiz pekmezli kar. onun özel bir adı vardı bizim köyde ama unuttum herneyse. temiz kar bulursanız birgün bir yerde onuda deneyin. ohh.
3 yorum:
yok ben ciddi ciddi sevmezdim şekerli yoğurdu. midem bulanırdı. ama şimdi yerim gibi hissediyorum. bilemedim.
En son herhalde 6-7 yıl önce yemiştim. Yazını okurken o çıt sesini, tatlı ekşi aroma tadını eskisi gibi hissediverdim, birazdan da yemeyi düşünüyorum.
@juninhooo banada sanki şimdi yiyemezmişim gibi geliyor nedense.
@i-K-i-ru ben en son ne zaman yediğimi de hatırlamıyorum ama o tat ve çıtırtıyı hiç unutmadım (=
afiyet bal şeker olsun sana.
Yorum Gönder